บทความที่ 4
คุณสมบัติของการเป็นนักร้องอาชีพ หรือ ศิลปิน
หลาย ๆ คนมีความฝันว่า สักครั้งหนึ่งในชีวิตก็อยากจะออกเทปกับเขาบ้างนั่นจะเป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต ครูปอยเองก็เคยคิดฝันไว้เหมือนกันแต่ เราคงเหมาะกับการเป็นครูกระมัง และโชคดีของการได้เป็นครูสอนร้องเพลงในค่ายเทปที่แกรมมี่ ทำให้ได้รู้ว่าคุณสมบัติที่ทางแกรมมี่ต้องการมีอะไรบ้าง เข้าใจว่าโปรดิวเซอร์ชอบสไตล์นักร้องที่จะมาร่วมงานประมาณไหน และก่อนที่จะมาเป็นครูก็ได้ทำงานกับโปรดิวเซอร์หลายท่านแทบจะทุกค่ายก็ว่าได้ ไม่เว้นกระทั่งค่ายเพลงลูกทุ่ง ร้องคอรัสให้หมดทุกค่ายเพราะสมัยก่อนนักร้องคอรัสมีไม่มากนัก มีไม่เกิน 10 คนที่โปรดิวเซอร์จะชอบเรียกใช้เป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นการทำงานคอรัสทั้งในห้องบันทึกเสียงและบนเวทีคอนเสริต หรือ การเป็นครูล้วนแต่ทำให้ครูปอยเองพอจะนึกแทนโปรดิวเซอร์ได้ถึงคุณสมบัติที่อยากได้มาเป็นนักร้องออกอัลบั้ม
ข้อแรก แน่นอนที่สุดต้องร้องเพลงได้ไพเราะ ได้ดี ไม่เพี้ยน จังหวะดี ฟิลลิ่งเลิศ เนื้อเสียงไพเราะ นี่ก็ได้แต้มมาเกิน 50% แล้ว
ข้อสอง นอกเหนือจากคุณสมบัติข้อแรกแล้ว เนื้อเสียงไพเราะ ยังไม่พอเท่านั้น เสียงที่ไพเราะนั้นต้องมีเอกลักษณ์ ไม่ซ้ำ ไม่เฝือ ไม่เกลื่อน เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เพราะเราคงไม่ได้อยากฟังเพลงที่มีนักร้องเสียงเหมือนพี่เบิร์ด หรือเสียงเหมือนพลพล หรือเสียงเหมือนเจนนิเฟอร์คิ้ม ก็ที่กล่าวมาก็ไพเราะมากมากและจำได้แม่นแล้ว เป็นธรรมดาที่ค่ายเพลงหรือโปรดิวเซอร์ก็ย่อมอยากได้นักร้องใหม่ที่มีเสียงมีเอกลักษณ์ โดดเด่น
ข้อสาม เมื่อได้เสียงที่ไพเราะ มีเอกลักษณ์แล้ว นักร้องต้องมีเสน่ห์ด้วยนะ มีเสน่ห์ทั้งสำเนียงการร้อง มีภาษาที่ร้องเพลงแล้วฟังไพเราะ ไม่รกหู ไม่ดัดจริตในการร้องเพลงจนไม่ธรรมชาติ เพราะการร้องเพลงต้องมีจริตสักหน่อยอย่างน้อยสุดก็ต้องฟังแล้วไพเราะกว่าการพูดตามปกติธรรมดา ข้อนี้เป็นข้อที่ยากมากมากที่จะหาได้ เรียกว่าต้องเฟ้นหา ต้องฟังแล้วฟังอีก บางคนต้องส่งเดโมเพื่อให้ผ่านผู้มีอำนาจในการตัดสินใจ นานถึง 5 ปี 3 ปี หรืออย่างน้อยสุดก็ 1 ปีซึ่งหายากมากที่จะผ่านได้รวดเร็วใน 1 ปี
ข้อสี่ ความอดทนในการทำงาน ต้องอดทนสูงมากเพราะจะต้องถูกตำหนิ ถูกแก้ไขงาน ให้ร้องใหม่ ๆ บันทึกซ้ำแล้วซ้ำอีกจนจะเป็นที่พอใจ บางเพลง 3 วันยังบันทึกเสียงไม่เสร็จ หรือ ถึงจะเสร็จแล้วแต่ก็ยังต้องการเพิ่มหรือแก้ไขอีก ถ้าเรียกมาทดสอบแล้วว่าที่ศิลปินออกอาการงอแงไม่อยากแก้ไขงานของตนเองให้ดี คะแนนนิยมหรือความชื่นชอบก็จะลดทอนลงไป นอกเสียจากว่า ว่าที่นักร้องนั้นจะโดดเด่นมากจนหาใครมาเทียบไม่ได้เลย ก็ยังพอจะกล้อมแกล้มรับได้ แต่คงจะอยู่ในสายตาอย่างใกล้ชิด เพื่อดูว่า ว่าที่ศิลปินคนนี้จะสามารถร่วมงานกับคนอื่นได้หรือไม่ จะมีปัญหาภายหลังหรือไม่ เรียกง่าย ๆ ว่าเหลิงหรือลืมตัวนั่นเอง แต่ถ้าตรงกันข้ามว่าที่ศิลปินนั้นตั้งใจทำงานและรับผิดชอบไม่เกี่ยงไม่อู้ รับได้ต่อคำตำหนิจากผู้ใหญ่ ก็เตรียมตัวรุ่งเรืองได้เลยเพราะทุกคนก็จะดูแลและหางานให้เป็นอย่างดี
ข้อห้า บุคลิกภาพ สมัยก่อนนี้ประมาณ 10 กว่าปีที่ผ่านมา look หรือบุคลิกภาพความสวยความหล่อมักจะมาเป็นอันดับแรก ๆ ยุคนั้นเป็นยุคของลูกกวาดคนฟังชอบความสวยงามเป็นหลักแต่ปัจจุบันรสนิยมของผู้ฟังเปลี่ยนไปเยอะ และ นักร้องที่มีฝีมือนำหน้าตา ได้รับการยอมรับมากขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่า ไม่เหลือคุณบัติข้อนี้ที่มีส่วนในการตัดสินใจของค่ายเทปหรือโปรดิวเซอร์เลยนะคะ ก็ยังคงต้องการแต่ก็ไม่ได้เอามาเป็นข้อเด่นที่เป็นอันดับแรก อย่างน้อยสุดถ้าหากไม่สวยไม่หล่อระดับดาราแล้ว ก็ต้องมีแคแรคเตอร์ที่จำได้ง่าย ติดตาติดใจ มีเสน่ห์ เช่น ยิ้มสวยยิ้มแล้วโลกสว่างไสว เช่น ไอซ์ ศรัญญู แถมเสียงก็มีเอกลักษณ์ เต้นก็เก่ง พูดก็เก่งกล้าแสดงออก หรือ ตัวเล็กมากแต่เสียงมีพลังเหลือล้น บวกกับหน้าตาเก๋ไก๋ บุคลิกภาพมั่นใจ แบบดา เอนโดรฟิน หรืออ้วนมากทั้งอ้วนและดำ หล่อก็ไม่หล่อแต่ความอ้วนของเขากลับน่ารักเพราะเป็นคนฉลาดและรู้จักพูดอารมณ์ดี คารมดี เสียงเพราะมากมาก เช่น ป๊อบแคลอรี่บราบรา
หรือ ผอมมาก ดำ มาก หน้าไม่ได้หล่อมากมาย ตัวไม่ได้สูงเท่ห์ เห็นแต่ฟันขาว ๆ เวลายิ้ม แต่เสียงแหบนิด ๆ สำเนียงแบบจริงใจ ชัดมากมากการร้องมีพลัง เสียงสูง เวลาแสดงสดก็ร้องได้ดีเล่นได้ดี เช่นหนุ่ม วงกะลา หรือ อ้วนอีกคน ดำอีกต่างหาก สูง ไม่หล่อ แต่อบอุ่นใจดี น่ารักเวลายิ้ม และจริงใจรับผิดชอบงาน ตั้งใจทำงาน ใครอยู่ใกล้ก็รักก็ชอบอัธยาศัย แบบ พลพล
จะเห็นว่าที่ยกตัวอย่างหน้าตาดีแต่ก็ต้องมีองค์ประกอบอื่น ๆ อีกที่หนุนให้เด่น หรือหน้าตาไม่ได้สวยหล่อแต่ก็มีข้อเด่นมาหักกลบลบข้อด้อยจนแฟนเพลงไม่รู้สึกถึงข้อด้อยเลย ด้อยกลับเป็นเด่นนี่คือการมองหาศิลปินที่อยากเล่าให้ได้รับทราบค่ะ อีกทั้งยังรวมถึงนิสัยการทำงานที่ไม่เหลิง ไม่หลงตัว ไม่ข่มคนอื่น มีระเบียบวินัย ก็เป็นคุณสมบัติอีกข้อที่ค่ายเทปไม่ว่าจะค่ายไหนก็อยากได้คนแบบนี้ไปร่วมงาน
