บทความบทที่ 2

 

อยากมีลูกคอทำยังไง

ลูกคอหรือเสียงสั่นๆ เวลาเราทอดเสียงยาว ๆ ใคร ๆ ก็อยากมีเพราะฟังแล้วเก่งดี เรียกภาษาวัยรุ่นหน่อยเขาเรียกขั้นเทพ สำหรับครูปอยเองไม่เคยฝึกค่ะ แต่มันมีมาเอง

ถามว่าจำเป็นหรือเปล่า มันไม่ได้กำหนดไว้หรือบัญญัติไว้ว่าต้องมีเมื่อร้องเพลง เพราะจริง ๆ แล้วสิ่งที่ยากกว่าการทำให้เสียงสั่นหรือมีลูกคอคือ  การลากเสียงให้นิ่งต่างหาก หลายคนคิดว่าการทำให้เสียงสั่นยากกว่าแต่แท้จริงแล้วกลับตรงกันข้าม

บางทีลูกคอก็พาให้เราร้องเพลงเพี้ยนโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ตั้งใจสั่นเสียงให้เป็นลูกคอเป็นชั้น ๆ จนลืมฟังตัวเองว่าร้องเพี้ยนต่ำนิด ๆ และฟังแล้วไพเราะรึเปล่า มีมากเกินไปไม๊เพราะส่วนใหญ่คนที่ร้องเพลงมีลูกคอเยอะ ๆ หมายถึงเยอะและตั้งใจมากจนเกินไปมักจะร้องเพลงเพี้ยนต่ำนิด ๆ ตลอดเพลงและฟังแล้วรุ่นใหญ่ด้วย ถ้าเราอยากฟังแล้วดูรุ่นใหญ่ก็ทำไปค่ะแต่ถ้าไม่อยากก็ลดลงมาหน่อยจะได้ฟังว่าเรารุ่นเด็กลงมาหน่อย 

 

เพราะฉะนั้นครูปอยไม่เคยสอนลูกศิษย์ให้ทำลูกคอเลยค่ะแต่เมื่อระยะเวลาผ่านไปเมื่อเสียงร้องคงที่และมีคุณภาพแล้ว สามารถควบคุมได้ดีควบคุมทุกอย่างทั้งโน๊ต หนักเบา และ จังหวะ ลูกคอที่ไพเราะจะมาเอง ชนิดที่ว่าเราไม่รู้ตัวและไพเราะซะด้วยสิ จำได้ว่า ตอนที่เข้าไปทำงานคอรัสโปรดิวเซอร์หลายท่านบอกว่า ลูกคอเยอะไปนะลดลงหน่อย ตอนนั้นไม่รู้ตัวเองเลยว่าเรามีลูกคอเยอะ มันคงสั่นมากและพาให้เพี้ยนจนโปรดิวเซอร์ต้องขอให้ลดลง และต้องอัดมาฟังถึงได้ยินว่าจริง ช่วงแรก ๆ ที่ทำงานประสานเสียงครูปอยเองฟังไม่ออกด้วยซ้ำว่าเราเพี้ยนเพี้ยนยังไง ลูกคอ รกรกยังไง ลูกคอพาให้เพี้ยนเป็นไงนะ ต้องฟังบ่อย ๆ และโดนจับผิดจากโปรดิวเซอร์เยอะ ๆ ถึงจะสังเกตุตัวเองได้ ต่อมาเราก็สามารถแก้ไขจุดบกพร่องนั้น ๆ ได้ด้วยการฟังเอง เช็คเองและแก้ไขได้เองค่ะ การที่เราฟังตัวเองร้องมักจะได้ยินไม่หมดนะนอกจากจะอัดมาฟัง แต่บางทีอัดมาฟังแล้วก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดีว่ามีอะไรบกพร่องบ้างก็ต้องให้ผู้ชำนาญช่วยฟังและวิจารณ์ค่ะ